Allopurinol adalah ubat yang digunakan dalam perubatan manusia untuk mengurangkan tahap asid urik dalam plasma dan air kencing kerana ia menghalang enzim tertentu yang terlibat dalam pembentukannya. Dalam perubatan veterinar, dalam kes khusus ini pada anjing, ia adalah ubat yang digunakan dalam kombinasi dengan antimonial atau miltefosin untuk rawatan leishmaniosis.
Jika anda ingin mengetahui lebih lanjut tentang ubat ini, teruskan membaca artikel ini di laman web kami di mana kami bercakap tentang allopurinol untuk anjing, kegunaannya, dos yang disyorkan dan kemungkinan kesan sampingan.
Apakah itu allopurinol dan untuk apa ia digunakan?
Allopurinol ialah perencat enzim yang, lebih khusus, menghalang enzim yang memetabolismekan penukaran xanthine kepada asid urik. Ia tidak digunakan secara bersendirian, tetapi bertindak sebagai pembantu kepada ubat leishmanicidal utama, antimonial atau miltefosine, untuk cuba menghapuskan parasit sepenuhnya dari semua tisu. Dengan cara ini, penggunaan allopurinol dalam anjing dikurangkan kepada satu: rawatan terhadap leishmania.
Ubat ini diberikan secara lisan dan rawatannya boleh bertahan dari 6 bulan hingga setahun Malah ada kes di mana ia menetapkan rawatan yang lebih lama. Walau apa pun, semakan dan susulan kes diperlukan sebaik sahaja rawatan telah ditetapkan, dengan mengambil kira bahawa kekerapan semakan akan ditetapkan oleh doktor haiwan, kerana ia mesti dibuat secara individu bergantung pada keterukan setiap kes.
Terapi Allopurinol hendaklah mengikut individu kepada pesakit. Contoh praktikal ialah miltefosin setiap hari selama kira-kira 1 bulan digabungkan dengan allopurinol setiap hari selama lebih kurang 8 bulan.
Allopurinol untuk anjing dengan leishmania
Seperti yang kami katakan dalam bahagian sebelumnya, allopurinol digunakan dalam rawatan leishmania. Leishmaniasis ialah penyakit parasit disebabkan oleh protozoa yang disebarkan melalui gigitan vektor: nyamuk sandfly. Ia adalah zoonosis, dengan pengedaran di seluruh dunia dan serius, jadi sebagai tambahan kepada langkah pencegahan yang digunakan untuk mengurangkan kelazimannya (vaksin, kolar penghalau dan pipet, modulator imuniti) semua orang harus dirawat anjing yang membawa penyakit tersebut.
Anjing yang sakit adalah mereka yang menunjukkan tanda klinikal dan jangkitan leishmania disahkan oleh diagnosis makmal. Ia adalah penyakit tidak spesifik, iaitu, ia boleh hadir dengan pelbagai tanda klinikal, jadi sejarah epidemiologi yang baik di tempat di mana haiwan itu hidup. sangat penting, anjing dan status perlindungannya terhadapnya. Beberapa tanda ini ialah: dermatosis berkerak dan ulseratif, kepincangan, pendarahan hidung, hiperkeratosis hidung dan pad, kelesuan, dsb. Penyakit ini boleh dikelaskan sebagai leishmaniasis visceral atau leishmaniasis kulit.
Adalah perkara biasa, sebagai tambahan kepada leishmania, anjing itu mengalami penyakit parasit darah yang lain, kerana ia berkait rapat dengan tahap perlindungan antiparasit anjing kita. Atas sebab ini, leishmaniasis harus dirawat setelah anjing itu stabil, iaitu, jika penyakit itu telah menyebabkan anemia, kegagalan buah pinggang, dermatitis, dll., keadaan ini mesti disokong terlebih dahulu.
Miltefosine dan antimonial adalah ubat leishmanicidal (ia menghapuskan parasit) dan tindakannya lebih cepat dan lebih sengit, manakala allopurinol adalah leishmanistatic (melambatkan pendaraban parasit). Atas sebab ini, adalah perkara biasa untuk menggunakan gabungan ubat-ubatan ini. Walau bagaimanapun, semakin ramai doktor haiwan memilih untuk mencari alternatif kepada allopurinol disebabkan oleh kesan buruk yang diberikan oleh ubat ini kepada pesakit, dan yang akan kita lihat dalam bahagian berikut.
Dos allopurinol dalam anjing
Dos allopurinol untuk anjing yang ditetapkan untuk rawatan leishmaniasis ialah 10 mg untuk setiap kg berat setiap 12 jam, iaitu, dua kali sehari.
Pembentangan farmakologi yang wujud ialah 100 mg dan 300 mg tablet allopurinol, jadi doktor haiwan kami akan memberitahu kami berapa banyak tablet yang perlu kami berikan mengikut berat anjing kami. Begitu juga, hendaklah kita ingat bahawa pakar mesti menentukan tempoh rawatan, yang tidak boleh lumpuh tanpa kebenarannya terlebih dahulu.
Kesan Sampingan Allopurinol dalam Anjing
Terdapat dua kesan sampingan utama yang boleh menyebabkan allopurinol pada anjing yang mengambilnya:
- Xanthinuria: apabila purin didegradasi oleh enzim yang sepadan, xanthine terbentuk dan ini, seterusnya, berubah menjadi urik asid. Allopurinol mengganggu perubahan xanthine kepada asid urik, yang mesti disingkirkan dalam air kencing, membawa kepada lebihan xanthine dan pengumpulannya
- Urolithiasis: Kristal xanthine yang berlebihan boleh menghasilkan agregat dengan bahan organik dan membentuk urolit (batu). Urolit ini adalah radiolusen, iaitu, ia tidak dilihat dengan x-ray mudah dan x-ray kontras atau ultrasound akan diperlukan untuk mendiagnosisnya.
Tanda klinikal yang boleh diperhatikan dengan patologi ini ialah:
- disuria (sakit kencing)
- hematuria (darah dalam air kencing)
- inkontinens kencing
- sekatan kencing
- sakit perut
Hari ini kita boleh menemui makanan anjing yang dikilangkan khusus untuk rawatan leishmaniasis. Mereka dicirikan oleh kandungan purin yang rendah, dengan itu menghalang pembentukan kristal xanthine. Di samping itu, mereka membentangkan bahan yang membantu dalam perlindungan sendi, kulit dan imuniti. Untuk butiran lanjut, jangan lepaskan artikel kami tentang Makanan untuk anjing dengan leishmaniasis.
Alternatif kepada Allopurinol untuk Anjing
Seperti yang telah kami nyatakan dalam bahagian sebelum ini, kesan sampingan allopurinol telah menyebabkan ramai doktor haiwan memilih untuk mencari alternatif kepada ubat ini. Dalam pengertian ini, kajian baru-baru ini[1] mengesahkan bahawa tidak kebal, nutraseutikal berasaskan nukleotida, berkesan terhadap perkembangan leishmania dan tidak menghasilkan kesan yang tidak diingini.
Trend baru dalam rawatan leishmania membawa kita kepada penggunaan ubat-ubatan baru ini yang tidak mempunyai kesan sampingan. Kelemahannya ialah ia adalah ubat yang lebih mahal berbanding allopurinol.
