Biawak ialah sekumpulan haiwan yang mempunyai lebih daripada 5,000 spesies yang dikenal pasti di seluruh dunia. Mereka dianggap berjaya kerana kepelbagaian mereka, tetapi juga kerana mereka telah berjaya menduduki hampir semua ekosistem di seluruh dunia. Ia adalah kumpulan yang mempunyai variasi dalaman dari segi morfologi, pembiakan, pemakanan dan tingkah laku. Banyak spesies ditemui di kawasan liar, manakala yang lain tinggal di dalam atau berhampiran kawasan bandar dan, tepatnya kerana ia dekat dengan manusia, sering timbul kebimbangan tentang yang mana mungkin berbahaya kepada manusia.
Sejak satu ketika, dianggap bahawa spesies biawak atau biawak yang beracun adalah sangat terhad, namun, kajian terbaru menunjukkan lebih banyak spesies daripada yang dipercayai asalnya mampu menghasilkan bahan kimia toksik. Walaupun kebanyakannya sebenarnya tidak dilengkapi dengan struktur pergigian untuk menyuntik racun secara langsung, ia boleh memasuki aliran darah mangsa bersama-sama dengan air liur apabila gigi telah menyebabkan gigitan. Memandangkan perkara di atas, dalam artikel di laman web kami ini, kami ingin bercakap dengan anda tentang jenis cicak berbisa yang wujud. Seperti yang anda akan lihat, majoriti cicak berbisa tergolong dalam genus Heloderma dan Varanus
Jengking Mexico (Heloderma horridum)
Jengking Mexico (Heloderma horridum) ialah spesies biawak yang terancam kerana tekanan yang diterima penduduknya daripada pemburuan sembarangan, memandangkan sifatnya yang beracun, tetapi juga kerana perdagangan haram kerana kedua-dua sifat perubatan dan afrodisiak dikaitkan dengannya dan, dalam banyak kes, ia akhirnya mempunyai sebagai haiwan peliharaan.
Ia dicirikan dengan ukuran kira-kira 40 cm, teguh, dengan kepala dan badan yang besar, tetapi ekor pendek. Warna berbeza-beza pada badan, antara coklat muda hingga coklat gelap dengan kombinasi antara hitam dan kuning. Ditemui terutamanya di Mexico, di sepanjang pantai Pasifik.
Gila Monster (Heloderma suspectum)
Raksasa Gila atau Heloderma suspectum mendiami ruang gersang di utara Mexico dan selatan Amerika Syarikat. Ia berukuran kira-kira 60 cm, mempunyai badan yang agak berat, yang mengehadkan pergerakannya, jadi ia cenderung untuk bergerak perlahan. Kakinya pendek, walaupun ia mempunyai cakar yang kuat Warnanya boleh termasuk tanda merah jambu, kuning atau putih pada sisik hitam atau coklat.
Ia adalah karnivor, memakan tikus, burung kecil, ular, serangga, katak dan telur, antara lain. Ia adalah spesies yang dilindungi, kerana ia juga berada dalam keadaan kerentanan.
Biawak manik atau kala jengking (Heloderma charlesbogerti)
Biawak manik, kala jengking atau Guatemala (Heloderma charlesbogerti) adalah tipikal Guatemala, mendiami hutan kering. Populasinya terjejas teruk oleh pemusnahan habitat dan perdagangan haram spesies itu, yang menjadikannya terancam secara kritikal
Ia memakan terutamanya telur dan serangga, mempunyai tabiat arboreal. Warna badan adalah hitam dengan bintik kuning yang tidak sekata.
Naga Komodo (Varanus komodoensis)
Naga Komodo yang digeruni endemik Indonesia dan boleh berukuran sehingga 3 meter panjang dan berat kira-kira 70 kg. Untuk masa yang lama dianggap bahawa ini, salah satu cicak terbesar di dunia, tidak beracun, tetapi disebabkan oleh campuran bakteria patogen yang menghuni air liurnya, apabila menggigit mangsanya, ia membasahi luka dengan air liur yang berakhir. kerana menyebabkan sepsis di empangan. Walau bagaimanapun, kajian seterusnya menunjukkan bahawa mampu menghasilkan racun, yang mempunyai kesan penting kepada mangsa.
Haiwan ini pemburu aktif mangsa hidup, walaupun mereka juga boleh memakan bangkai. Sebaik sahaja mereka menggigit mangsa, mereka menunggu kesan racun itu bertindak dan mangsa itu rebah sebelum terus mengoyak dan memakannya.
Naga Komodo termasuk dalam senarai merah spesies terancam, jadi strategi perlindungan telah diwujudkan.
Untuk maklumat lanjut tentang racun naga Komodo, anda boleh membaca artikel lain mengenai Adakah naga Komodo berbahaya kepada manusia?
Biawak monitor Savannah (Varanus exanthematicus)
Satu lagi cicak berbisa ialah Cicak Savannah Monitor (Varanus exanthematicus). Ia mempunyai badan yang tebal, serta kulitnya, yang mana ia dikaitkan dengan imuniti kepada gigitan haiwan beracun lain. Ia boleh mengukur sehingga kira-kira 1.5 meter dan kepalanya lebar, dengan leher dan ekor yang sempit.
Ia berasal dari Afrika, namun, ia telah diperkenalkan di Mexico dan Amerika Syarikat. Ia memberi makan terutamanya kepada labah-labah, serangga, kala jengking, tetapi juga pada vertebrata kecil.
Goanna (Varanus varius)
Goanna (Varanus varius) ialah spesies arboreal endemik Australia. Ia mendiami hutan tebal, di mana ia boleh meliputi kawasan yang luas. Ia besar, berukuran sehingga 2 meter lebih sedikit dan beratnya lebih kurang 20 kg.
Sebaliknya, mereka adalah karnivor dan pemulung. Bagi warnanya, ia adalah antara kelabu gelap dan hitam, dan mungkin mempunyai bintik hitam dan berwarna krim pada badannya.
Monitor Air Mitchell (Varanus mitchelli)
The Mitchell Water Monitor (Varanus mitchelli) mendiami Australia, khususnya di kawasan paya, sungai, lagun dan di badan air secara amnya. Ia juga mempunyai keupayaan untuk menjadi arboreal, tetapi sentiasa dalam pokok yang dikaitkan dengan badan air.
Mempunyai pemakanan yang pelbagai, termasuk haiwan akuatik dan darat, burung, mamalia kecil, telur, invertebrata dan ikan.
Varanus Argus atau Varanus berbintik kuning (Varanus panoptes)
Antara cicak paling berbisa, Argus atau varanus tompok kuning (Varanus panoptes) juga menyerlah. Ia ditemui di Australia dan New Guinea dan betina berukuran sehingga kira-kira 90 cm, manakala lelaki boleh mencapai 140 cm.
Ia diedarkan dalam pelbagai jenis habitat daratan dan juga berhampiran badan air, dan merupakan pembuang yang sangat baik. Pemakanan mereka sangat pelbagai dan termasuk pelbagai vertebrata kecil dan invertebrata.
Biawak Monitor Ekor Berduri (Varanus acanthurus)
Biawak Monitor Ekor Berduri (Varanus acanthurus) berhutang namanya dengan kehadiran struktur berduri pada ekornya, yang digunakannya dalam pembelaannya. Ia bersaiz kecil dan hidup terutamanya di kawasan gersang, menjadi penggali yang baik.
Warnanya ialah coklat merah, dengan adanya bintik kuning. Pemakanan mereka adalah berdasarkan serangga dan mamalia kecil.
Biawak Tanpa Telinga (Lanthanotus borneensis)
Biawak Tanpa Telinga (Lanthanotus borneensis) adalah endemik di beberapa kawasan Asia, mendiami hutan tropika berhampiran sungai atau badan air. Walaupun mereka tidak mempunyai struktur luaran tertentu untuk pendengaran, mereka berjaya mendengar, dan mereka juga mampu mengeluarkan bunyi tertentu. Mereka berukuran sehingga kira-kira 40 cm, bersifat nokturnal dan karnivor, memakan krustasea, ikan dan cacing tanah.
Spesies ini tidak selalu diketahui sebagai beracun, namun, baru-baru ini adalah mungkin untuk mengenal pasti kelenjar yang menghasilkan bahan toksik, yang mempunyai kesan antikoagulan, walaupun tidak sekuat cicak lain. Gigitan daripada spesies ini tidak membawa maut kepada manusia
Racun biawak genus Heloderma
Gigitan haiwan ini agak menyakitkan dan apabila ia disebabkan pada orang yang sihat, mereka boleh pulih. Namun, kadangkala boleh membawa maut , menyebabkan simptom ketara pada mangsa, seperti, asphyxiation, lumpuh dan hipotermia, jadi kes mesti ditangani dengan segera. Cicak genus Heloderma ini tidak secara langsung menyuntik racun, tetapi apabila mereka mengoyakkan kulit mangsa, mereka merembeskan bahan toksik daripada kelenjar khusus dan ia mengalir ke luka, memasuki badan mangsa.
Racun ini adalah koktel pelbagai sebatian kimia, seperti enzim (hyaluronidase dan fosfolipase A2), hormon, dan protein (serotonin, helothermin, gilatoxin, helodermatin, exenatide, dan gilatide, antara lain).
Sesetengah daripada sebatian yang terkandung dalam racun haiwan ini telah dikaji, seperti kes gilatide (terpencil daripada raksasa Gila) dan exenatide, yang nampaknya mengejutkan manfaat dalam penyakit seperti Alzheimer dan diabetes jenis 2 , masing-masing.
Racun biawak genus Varanus
Sejak sekian lama dianggap hanya biawak yang tergolong dalam genus Heloderma beracun, namun kajian kemudian menunjukkan bahawa ketoksikan juga terdapat dalam genus Varanus Ini mempunyai kelenjar beracun di setiap rahang, yang mengalir ke saluran khusus antara setiap sepasang gigi.
Racun yang dihasilkan oleh haiwan ini ialah koktel enzimatik, serupa dengan beberapa ular dan, seperti dalam kumpulan Heloderma, mereka tidak boleh menyuntik mangsa secara langsung, tetapi apabila mereka menggigit bahan toksik ia meresap ke dalam darah bersama air liur , menyebabkan masalah pembekuan, jadi ia menjanatumpahan, di samping hipotensi dan kejutan yang berakhir dengan keruntuhan orang yang telah mengalami gigitan. Kelas toksin yang dikenal pasti dalam racun haiwan ini ialah protein yang kaya dengan sistein, kallikrein, peptida natriuretik, dan fosfolipase A2.
Perbezaan yang jelas antara genus Heloderma dan Varanus ialah pada yang pertama racun diangkut melalui kanalikuli gigi, manakala yang kedua bahan itu dikeluarkan dari kawasan interdental.
Sesetengah kemalangan yang melibatkan orang dengan haiwan ini telah berakhir dengan kematian, kerana mangsa akhirnya mengalami pendarahan sehingga maut. Sebaliknya, mereka yang dirawat dengan cepat berjaya menyelamatkan diri.
Biawak tersalah anggap berbisa
Lazimnya, di pelbagai wilayah, beberapa mitos dijana tentang haiwan ini, khususnya mengenai bahayanya kerana ia dianggap beracun. Namun, ini ternyata kepercayaan palsu yang sering berakhir dengan memudaratkan kumpulan penduduk akibat pemburuan sewenang-wenangnya, terutama dengan biawak yang muncul di rumah. Mari kita lihat beberapa contoh biawak dan biawak yang tersilap dianggap berbisa :
- Biawak buaya, biawak ular atau biawak kala jengking (Gerrhonotus liocephalus).
- Biawak gunung Alicante (Barisia imbricata).
- Snapdragon kecil (Abronia taeniata dan Abronia graminea).
- Bunglon palsu (Phrynosoma orbiculare).
- Kaki hutan oak (Plestiodon lynxe).
Sifat biasa dalam spesies biawak beracun ialah kebanyakannya berada dalam beberapa keadaan terdedah, menyebabkan mereka berada dalam bahaya kepupusan. Hakikat bahawa haiwan boleh berbahaya tidak memberi kita hak untuk memusnahkannya, tanpa mengira akibat yang dibawanya kepada spesies itu. Dalam pengertian ini, semua bentuk kehidupan di planet ini mesti dihargai dan dihormati mengikut dimensi yang sepatutnya.